Dotychczas udało się przeprowadzić wszystkie etapy projektu zgodnie z harmonogramem: we wrześniu uczestnicy otrzymali podstawową wiedzę na temat komunikacji alternatywnej i wspomagającej oraz nabyli umiejętności posługiwania się podstawowymi grzecznościowymi gestami Makaton; duże wrażenie sprawiło na uczestnikach wysłuchanie piosenki ,,Weź nie pytaj” P. Domagały – gdzie dzieci wspólnie z rodzicami za pomocą gestów Makaton śpiewały piosenkę. Okazało się, że znacząca większość grupy uczestników projektu doskonale, mimo braku znajomości gestów Makaton rozumie je.
W listopadzie odbyły się zajęcia integrujące dzieci z Niepublicznego Specjalistycznego Punktu Przedszkolnego Teraz My z uczniami klasy 5. Wspólne zabawy z wykorzystaniem chusty Klanza, robota photon, piosenki pt. ,,Przywitajmy się wesoło” opatrzonej PCS-ami w postaci prezentacji, a także piłek dostarczyły wielu przyjemnych wrażeń oraz sprawiły, że nawiązała się nić troski o drugiego człowieka i chęć przyjaźni. Zajęcia te pokazały, że ani niepełnosprawność ani różnica wiekowa ani problemy komunikacyjne nie mają najmniejszego znaczenia podczas dobrej wspólnej zabawy. Dzieci chętnie wykonywały zadania i sprawiało im to wiele radości. Przy okazji utrwalały wiedzę poznaną na wprowadzających zajęciach w praktyce.
W grudniu uczniowie klasy V stworzyli kartki z życzeniami dla naszych przedszkolnych przyjaciół oraz zaprzyjaźnionych partnerów programu w oparciu o zastosowanie symboli PCS).
W styczniu uczniowie klasy V wspólnymi siłami otworzyli wrota własnej kreatywności i stworzyli krótką bajkę z wykorzystaniem symboli PCS.
W lutym każdy z uczniów napisał list o życiu klasy oraz własnych zainteresowaniach – również używając przy tym symboli PCS. W marcu odbyło się spotkanie warsztatowe z p. Krystianem Truchalskim – wysłuchanie ,,Lasu Baśni” opatrzonego przez p. Krystiana Truchalskiego gestami Makaton oraz dźwiękami bębnów bardzo podobało się wszystkim. Dzieci z klasy V byli żywą częścią warsztatów podczas, których wykorzystywali gęsty Makaton. Większość uczniów była zaskoczona istnieniem sztuki przeznaczonej zarówno dla zdrowych, jak i niepełnosprawnych dzieci.
W kwietniu obejrzeli film pt. ,,Hymn ACC 2020″ https://youtu.be/j5mqXa25PLo i stworzyli wspólnie plakat pt. ,, Chcę mówić.”
Najważniejszą trudnością okazał się dla nas stan zdrowia uczestników – istniała realna obawa, że może nie dojść do spotkania listopadowego w czasie, którego mieliśmy się integrować.
W styczniu problemy zdrowotne autorki projektu Magdaleny Latoń sprawiły, że głównym koordynatorem stała się Pani Edyta Frączek, która doskonale wywiązała się z powierzonego jej zadania. Również mała dostępność programu Board Maker służącego do tworzenia PCS-ów stanowi duży kłopot – chodzi o kwestie finansowe oraz licencyjne dla tak dużej grupy uczestników- nie każdego stać, by posiadać w domu taki program i móc tworzyć na nim symbole PCS.
Uczniowie zdecydowanie są znacznie bardziej otwarci, empatyczni oraz wrażliwi na potrzeby równieśnikow oraz osoby niepełnosprawne niezależnie od ich wieku i liczebności. Zrozumieli też, jak trudno jest być w XXI wieku osobą niepełnosprawną i ile samotności oraz trudności taki człowiek doświadcza. Wywiązała się chęć niesienia pomocy innym – niektórzy zostali wolontariuszami. Zdecydowanie wzrosło zainteresowanie nowymi technologiami komunikacyjnymi – sami odkryli, że istnieje program Mówik oraz liczne aplikacje ułatwiające komunikację na smartfonach. Potrafią swobodnie używać podstawowych zwrotów grzecznościowych Makaron oraz pisać proste wypowiedzi z użyciem symboli PCS. Z łatwością odczytują również tekst nadesłany od naszych przedszkolnych przyjaciół. Dostrzegli, że bardzo często używali gestów Makaton w życiu codziennym nie mając świadomości, że tak się je nazywa.
Dzięki projektowi lokalna społeczność odkryła istnienie i znaczenie komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Poszerzono wiedzę na ten temat. Projekt sprawił, że dorośli ludzie przestali czuć bezradność w obliczu barier komunikacyjnych z osobami niepełnosprawnymi. Udoskonalono również komunikację z uczniami niepełnosprawnymi w naszej szkole. Lokalna społeczność wykazała się dużą dozą kreatywności i otwartości na człowieka niepełnosprawnego w obliczu trudności komunikacyjnych oraz innych barier – uczniowie z niepełnosprawnością mieli okazję podczas zajęć rewalidacji korzystać z możliwości, jakie stworzyła nam lokalna społeczność np. wizyt w sklepie i nauki samodzielnych zakupów, wizyty na cmentarzu przed świętem wszystkich zmarłych i dostrzeganiu zmian, jakie tam się dzieją, wdrażaniu do samodzielnego powrotu ze szkoły do domu wraz z kolegami z klasy pod opieką nauczyciela – przy okazji stosowaniu zwrotów grzecznościowych, których lokalna społeczność wcześniej nie zawsze potrafiła odczytać itp. Lokalna społeczność chętnie uczestniczyła w akcjach wolontariuszy. Rodzice również aktywnie byli informowani o podejmowanych działaniach i przyjmowali je bardzo pozytywnie.
Jesteśmy dumni z tego, że projekt tak dobrze przyjął się i rozszerzył poza zakładaną skalę (o tematykę projektu i zagadnienia z nim związane nie tylko dopytują rodzice, ale również dziadkowie lub społeczność lokalna np. panie kasjerki, sąsiedzi dzieci niepełnosprawnych itp.). Cieszymy się, że projekt nie tylko minimalizuje bariery komunikacyjne, ale też każdego z nas czyni lepszym człowiekiem. W dodatku projekt przynosi zamierzony cel uczy przez zabawę, daje radość i uwalnia od naszych własnych ograniczeń. Projekt pozwolił się nam wszystkim zdrowym i niepełnosprawnym otworzyć na nowo.
Następnym razem zdecydowanie rozszerzylibyśmy skalę projektu również na sferę poza szkolną. Istnieje duże zainteresowanie nim.
Niepubliczny Specjalistyczny Punkt Przedszkolny “Teraz My” w Wieliczce ze względu na nowego właściciela zmienił nazwę na Niepubliczny Specjalistyczny Punkt Przedszkolny Mikro w Wieliczce – nowa pani właściciel entuzjastycznie podeszła do projektu, co umożliwiło dalszą jego realizację. Do projektu dołączyła pani Katarzyna Leja, która zauważyła, że również w ramach techniki w klasie V można tworzyć wspólnie piękne kartki Bożonarodzeniowe itp. – co widać na zdjęciach. Również Pani Edyta Frączek przejęła proces koordynacji projektu ze względu na zły stan zdrowia autorki projektu. Pani Edyta wzorowo wywiązała się z dodatkowych obowiązków – wszystko przebiegło dotychczas zgodnie z harmonogramem. Ze względów zdrowotnych autorki projektu – skrócono czas jego trwania do kwietnia 2023r.
Jesteśmy szczęśliwymi laureatami projektu, dzięki jury – otrzymany grant wykorzystaliśmy na dofinansowanie warsztatów bębniarskich “Las Baśni” podczas, których pojawiła się opowieść na żywo za pomocą gestów Makaton oraz symboli PCS. Uczestnicy byli bardzo zadowoleni z warsztatów – zdecydowanie dla większości z nich było to spotkanie pierwszorazowe z tego typu twórczością, zarazem zostało ono przyjęte bardzo entuzjastycznie. Uczestnicy aktywnie podejmowali różne zadania w kreatywny sposób odpowiadając na nie, a przy okazji stali się częścią warsztatów poprzez wykorzystywanie elementów komunikacji alternatywnej i wspomagającej na żywo, dzięki czemu systematyzowali zdobytą wcześniej wiedzę i utrwalali swoje umiejętności. Pozostałą część wykorzystaliśmy na zakup pomocy dydaktycznych w sklepie Moje bambino – następujące pozycje: “Jak to się stało?”, “Zgadywania dotykowa”, “Dobre zachowania na co dzień”, “Kostka z kieszonkami”, “Proszę, dziękuję, przepraszam”, “Karty do terapii dla dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera”, “Drewniana układanka – ćwiczenia lewopółkulowe”, “Memo dotykowe w woreczku.” Pomoce te wykorzystujemy zgodnie z naszymi założeniami – podczas pracy z dziećmi z różnorodnymi trudnościami rozwojowymi, ale również korzystać mogą z nich dzieci zdrowe. Pomoce te ułatwiają nie tylko zrozumienie drugiego człowieka, ale również pozwalają odkrywać własne możliwości dzieciom.
